Bin ciltlik dâvamızı, bir cilde, bir yaprağa, bir satıra, bir cümleye dökülebileceğimiz gibi, bir heceye de yerleştirebiliriz. O hece şudur: Hep!..
Evet, hep!..Hep’e bağlanmak, hep’çi olmak... yol budur! Yani yolun ana metodu, bu!..
Hangi dâvanın adamı olursa olsun, hep’çi olmayan hiçbir şeyci değildir.
Biz hep’çiyiz; ve İslâm,gökte tek yıldız ve yerde tek kum tanesi bırakmamak şartiyleher şeyimihrakında toplayıcı hep’çilik ruhu...
Kuvvet, sadece bu metodu sımsıkı tutmak ve topyekûn eşya ve hâdiselere tatbik etmekten geldiği gibi, zaaf da onu gevşetmekten, kısmaktan, boyuna arazi kaybetmeye ve tâviz vermeye mahkûm kılmaktan doğar.
Nihayet bu hal, İslâmın fezayı kuşatan dairesini daralta daralta, tebeşirle kondurulmuş bir nokta kadar küçültmeyedek varır. Böyle olmamış mıdır?
Necip Fazıl,İdeolocya Örgüsü
