Bir gün Muaz Hazretleri, Resulullah Hazretlerinin(sas) huzuruna ağlayarak gelince Efendimiz buyurdular:
"Ya Muaz, sabaha ne halde girdin?"
"Mü'min olduğum halde!"
"Her hakkın bir delili, her sözün bir hakikati vardır. Senin sözünün delili nedir?"
"Ya Resulallah, ben her sabaha artık akşama yetişmem ve her akşam da bir daha sabaha çıkmam zannederek girerim. Her adı-mı, başka bir adım daha atamam korkusuyla atarım. Kıyamet kopup her ümmetin dizleri üzerine çökerek amel defterlerine çağrıldığını, peygamberlerini ve taptıkları putların yanlarında bulunduğunu görürüm. Cehennemliklerin azap görmelerini, cennetliklerin sevaba ermelerine bakarım
Şu halde ey Muaz, marifet sahibisin! Bu hâle ve bu halttı olan güzel amellere devam et!"
Bu bakış yakın nurunun parlamasından doğan bir keramet eseridir. Bunlar gibi yakın sahiplerine ölüm, paha biçilmez bir hediye olur.
Hikem-i Ataiyye Şerhi(Ahmed Mahir)-Ataullah İskenderi
