Modern dünyanın kendi tarzında bilim yaptığını iddia ettiği zamanlarda bile, tüm güçlerini yoğunlaştırması gerçekte, sanayi ve makinalaşmanın geliştirilmesinden başka hiçbir şey için değildir: Böylece maddeye hakim olmak ve onu kendi kullanımlarına tâbi kılmak isterken, başta da dediğimiz gibi, ancak onun kölesi olabildiler:
Sadece entellektüel tutkularını kelimeyi böyle bir durumda kullanmaya izin varsa makinalar icat ve inşa ederek sınırlandırmakla kalmadılar, fakat aynı zamanda sonunda kendileri de gerçekten bizzat makina oldular. Gerçekten «işbölümü» adı altında kimi sosyologlarca her ne kadar övülse de, uzmanlaşma yalnızca bilginlere değil, fakat aynı zamanda teknisyenlere ve hatta işçilere de benimsetilmiştir. Ve tabi işçiler için, her tür zihinsel faaliyet böylece imkansız kılınmıştır. Eskinin zanaatkarlarından çok farklı olarak, artık işçiler sadece makinaların kölesi oldular; adeta makinalarla bir bütün haline geldiler.
En küçük bir zaman kaybını önlemek için, tamamen mekanik bir tarzda, her zaman aynı olan ve aynı tarzda yapılan, birtakım belirli hareketleri durmadan tekrarlamak zorundadırlar. Kalkınmanın en yüksek aşamasının temsilcisi gibi gözüken Amerikan yöntemleri en azından böyle istiyor. Gerçekten, sadece mümkün olduğu kadar çok üretmek söz konusudur.
Niteliğe o kadar önem vermiyorlar, önemli olan yalnızca nicelik!. Başka alanlarda yaptığımız saptayımlara bir kez daha dönüyoruz: Modern uygarlık gerçekten nicel: uygarlık diyebileceğimiz bir uygarlıktır. Bu da, onun maddi bir uygarlık olduğunu söylemenin bir başka biçimi demektir.
Kaynak:
Rene Guenon-Modern Dünyanın Bunalımı
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder